Programa do XXIV FIOT

Un ano máis quero agradecer a toda a xente que tomou a molestia de ler as miñas opinións acerca das funcións do FIOT 2014 e que está disposta a seguir léndoas nesta nova andaina. Na anterior edición o número de seareiros medrou considerablemente grazas á difusión nas redes sociais de Turismo Carballo e do propio FIOT, a quen lle agradezo moito a súa amabilidade. Este ano, ademais, podedes atoparme no propio web do festival na sección "Novas/Opinan", xunto co blog do compañeiro fioteiro Santi Pazos e un xornal de artes escénicas. Seguro que a esta sección iranse sumando moitos "opinadores" e seguidores e seguidoras do festival. Como cada ano, e aínda que xa coñeceredes de sobra o programa deste novo FIOT, deixo testemuño do excelente, completo e intensísimo programa que muda Carballo en teatro durante un mes. Por último, e xa que escribo dende un blog, anímovos a opinar sobre as miñas verbas. Estou aberta a calquera comentario, debate ou opinión que queirades engadir. E, por suposto, a calquera crítica. E agora, que suba o pano do FIOT 2015!

Programa da XXIV edición do FIOT

Comentarios

Publicacións populares deste blog

"El testamento de María" - Blanca Portillo

O berro mudo chegou á alma do público Aínda que "El testamento de María" é unha coprodución do Centro Dramático Nacional, o Festival Grec e Avance P.T., semella de xusto recoñecemento titular este comentario como "el testamento de Blanca Portillo". Porque aínda que toda a peza, en todos os seus aspectos, está coidada ao máximo, a xenialidade da Portillo, o seu estado de graza, fai que todo brille dunha forma que, probablemente, con outra actriz menos inspirada destacaría algo menos. Todo nesta revisión seglar e algo pagá sobre a vida de María de Nazaret, moi afastada da "Virxe María", está engraxado á perfección. Excepcional o atrezzo e a escenografía, complicada e sinxela a un tempo, axeitada e fermosa. Espectacular o vestiario de Mercé Paloma, que se transforma diante dos nosos ollos en traxe de festa ou sobrio loito a través de sinxelos movementos. Marabillosa a iluminación e os efectos de son, sempre ao servizo da peza e do lucimento da protagonis

Ler máis

"Édipo" - Companhia do Chapitô

Os actores transfórmanse en múltiples personaxes A traxicomedia é un xénero difícil. Resulta complicado camiñar sobre a lene liña que separa o riso e o pranto. Entre o absurdo e a desesperación máis absoluta, ás veces derivada dese mesmo absurdo. E a tarefa, tal que traballo hercúleo, semella aínda máis complexa cando nos enfrontamos a Sófocles e o seu "Édipo". A historia do bebé bautizado polos seus "pés inchados", aquel que non puido sobrepoñerse ao destino que escribiu ese oráculo mítico: matar ao teu pai e casar coa túa propia nai. Un sino que acaba cumpríndose porque non colle en cabeza humana que unha crudelísima sibila sexa quen de vaticinar e facer cumprir barbaridade tal. Como pode a Companhia do Chapitô espertar as gargalladas con ese punto de partida? Como pode facelo completamente núa diante do escenario? Sen nada. Sen vestiario acaído, sen maquillaxe. Sen cadeiras: "no hay sillas en el palacio". Pois a base

Ler máis

"Locus Amoenus" - Atresbandes

Un momento da representación Aproveita o momento, busca o teu lugar idílico, fai todo o posible por ficar nel e non esquezas que a vida pode rematar nun instante. Entre o "locus amoenus" e o "carpe diem" abala a proposta que os cataláns Atresbandes presentaron no OTNI do FIOT. Vivimos illados nos nosos propios problemas, mundos e universos, con preocupacións a miúdo intranscendentes e triviais, sen saber que nunha hora todo pode mudar e pasaremos a "non ser", á nada máis absoluta. E que, nunha reviravolta estúpida do destino, a culpa será dun inofensivo coello. Tirando ás veces do surrealismo, con risas e prantos hiperbólicos, con eses sons e músicas amplificados quizais para subliñar a incomunicación que vivimos en realidade os seres humanos, Atresbandes afonda con ironía nos absurdos da nosa existencia, mesturando elementos cotiás -como un libro, unha mazá, un almorzo, unha mochila-, con outros máis transcendentes -a morte, o amor, a orient

Ler máis

FIOT: Festival Outono de Teatro

Buscar neste blog